"Wim, wat ben je stil! Gebeurt er niks meer?" Inderdaad, ik leef nu al bijna drie weken een kalm, geregeld leven. Het werk in de B&B kabbelt voort. De toeristenstroom trekt weer een beetje aan, maar nog niet een kwart van het aantal kamers is bezet. Eigenlijk maakt dat voor mijn werk niet zoveel uit. Ik maak elke ochtend het zwembad schoon, dat moet gebeuren, of er nu 1 of 100 mensen in hebben gezwommen. 's Morgens is het ideale tijdstip; dan schittert de zon nog niet zo fel in het water en zie je veel meer. Maar eerst opstaan en ontbijten! Dat doe ik om half 9. Het klaarmaken van het ontbijt voor de gasten is dan gebeurd, zodat ik rustig wakker kan worden, met een koffie in de hand en blik op de Stille Oceaan. Daarna het zwembad. Als dat klaar is ruim ik het ontbijt op. Als de gasten uitgegeten zijn althans. Anders veeg ik eerst de tuin. Er is altijd wat te doen in een tuin. Als appartementbewoner sta je daar nooit bij stil... Midden op de dag is het te heet om buiten te werken, en verwerken we het vers geplukte fruit tot jam. Ja, ik ben hier ook fruitplukker! En jammaker. En waterdrager... Waterdrager? Yep... Boudewijn de Groot's waterdrager droeg het water naar de zee. Ik naar de overkant van de straat, waar we (niet 'we', maar de eigenaar van het hotel..) een bloemenperk heeft aangelegd. Twee redenen: het staat goed in de buurt, en mensen gooien hun afval er minder snel neer. Omdat je niet met de tuinslang daar kan komen, lopen we met 6,5 liter kannen. Leeg fust. We lopen af en aan, zo'n uur aan een stuk. Goed voor de conditie! Dit doen we eens in de drie dagen. De andere dagen zwem ik 30 tot 50 baantjes in het zwembad om mijn lichaamsgewicht binnen de perken te houden. Dat lukt tot nu toe goed, ondanks het goede eten wat ik hier voorgeschoteld krijg! Hier houden ze niet van supermarktvoedsel, maar wel van een wijntje bij het eten, én eet men vers. In een vorig leven at ik 90% van Albert Heyn, en 10% van Appie Happie,, mijn favoriete restaurant in de Waalhaven van Rotterdam! Onder chauffeurs zeer bekend... Maar chauffeur ben ik nu niet meer... Een geregeld leven nu even. 's Avonds of zelfs 's nachts kan er ook nog een nieuwe gast arriveren, dus blijf ik standbye. De eigenaren taaien tussen 10 en 11 af. Omdat ze 's morgens weer vroeg opstaan. Maar ik ben meer een avondmens, dus dat past me prima!

"Maar hoe is het dan met Tanya, komt ze helemaal niet meer buiten dan?" Jawel, hoewel ik naar het centrum van Valparaiso of Viña del Mar meestal de bus neem. Dat kost omgerekend een euro, en ze rijden zeer frequent. Alleen stoppen ze om 10 uur 's avonds. Daarna ben je aangewezen op de zogenaamde 'collectivo's'. Kost 50 cent meer, maar ook zeer effectief. Het zijn personenauto's die vaste route's rijden. Heel de nacht door. Je houdt er gewoon een aan langs de straatrand, en je kan instappen. Naar Cerro Roquant, de berg of heuvel waar ik zit, moet je de 26 hebben. Dat staat met een bord op het dak, zoals een L op een leswagen. Met Tanya maak ik langere uitstapjes. De aluminium zijkoffers, of panniers in vakjargon, zijn eraf, want dan past er ook nog een personenwagen bij in de garage. Die uitstapjes zijn dagtrips, of weekenduitstapjes naar bijvoorbeeld El Tabo. De weg daarnaartoe lijdt deels door een bos, waar de bosbranden van twee weken geleden woedden. Dan kom je soms bizarre dingen tegen... Ook was ik voor Tanya op zoek naar een DIN-Hella stekker, om de telefoon en camera op te kunnen laden tijdens het rijden door verlaten oorden, later deze reis. Nergens te vinden! In Europa is dit een zeer normaal iets, hier had ik na twee middagen zoeken nog geen stekker kunnen vinden.. Automaterialenzaken, motorfietsboeren, elektrozaken, niets. Toch heeft iemand er één voor mij weten te vinden! Bij Moto Aventura, de naam zegt genoeg. Die hebben ook een vestiging in Punta Arenas, in het uiterste zuiden van Chili. Als ik daar ben, is het precies tijd voor een onderhoudsbeurt en nieuwe bandjes! Ze zijn dealer van mn favourite band, Heidenau. Komt dus mooi uit! Maar ik loop op de zaken vooruit, en dat is niet zo slim, want zaken kunnen veranderen tijdens het reizen. Meer als twee weken vooruit kijken is eigenlijk zinloos, en doe ik dus ook niet...

Nog even wat anders.. Ik schrijf in deze groep in het Nederlands, maar er zijn hier ook anderstaligen. Geschreven tekst kan makkelijk door de Google Translator gehaald worden, maar gesproken tekst zal ik in het Engels doen. Dat is voor de meesten ook wel te volgen...